▲

» Boeken » Al deze Stenen voor Sparen en Lenen » Hoofdstuk 8 » Pagina 102-104

8. Zwaagdijk

Jubilea

Slechte tijden scheppen een band,. Het Bestuur heeft voortdurend de leden duidelijk bij alle besluiten betrokken en de bestuurders zelf hebben al hun tijd en energie aan het voortbestaan van de bank gegeven.
Het is dan ook geen wonder dat voorzitter P. Sjerps bij het 40-jarig bestaan een indrukwekkend overzicht kan geven van iedereen die langer dan 25 jaar bij de bank is betrokken. Zelf is hij dan al 31 jaar in het Bestuur, waarvan 15 jaar als voorzitter.

Sjerps was net als Kassier Maas een opvallende dorpsfiguur. Hij was niet weg te denken uit de gemeenschap en bekleedde een functie in vrijwel elk bestuur. Hij kwam in het Bestuur van de bank na het afscheid van J. Schilder. Om zijn verdienste kreeg Schilder uit de, niet al te best gevulde, kas toch een sierlijke leunstoel. Ook Sjerps zou een “comfortabele stoel” bij zijn afscheid in 1946 krijgen en een benoeming tot erevoorzitter. De zoon van J. Schilder, Joh. Schilder Jzn. volgde Sjerps weer op.
Kassier Maas had een moeilijk leven achter de rug. Zijn vrouw was vroeg overleden en liet hem met vijf kinderen achter. Zijn functie bij de Bank was zo belangrijk voor hem, dat hij het tot aan zijn dood zou willen blijven doen en dat lukte. De Kassier moest steeds opnieuw voor een bepaalde periode benoemd worden. In 1936 is hij 70 jaar en bij weet dat de Centrale Bank een leeftijdsgrens van 70 jaar voor Kassiers heeft ingesteld. Op de Algemene Vergadering van dat jaar weet hij het zo te regelen dat zijn herbenoeming eerst aan de orde is en pas daarna de leeftijdsmaatregel. Hij kon blijven tot zijn overlijden enkele maanden later. In eerste instantie neemt Sjerps zijn taak over, maar dat is geen succes. Sjerps was daarvoor eigenlijk ook al te oud en bovendien kon bij, door een stijve hand, nauwelijks schrijven.
Er volgt een sollicitatieprocedure en vervolgens de benoeming van Mr. A.N.S. Stokkermans. Hij neemt een nieuwe woning in gebruik, waar ook ruimte is voor de bankzaken. Er komt een nieuwe brandkast en de oude wordt op een Algemene Vergadering bij opbod voor ƒ 49,- verkocht. Na vele jaren discussie komt er in 1953 eindelijk telefoonaansluiting. Het kostte geld en werd dus zo lang mogelijk uitgesteld.
Het 50-jarig bestaan werd gevierd in Café “De Dragonder” (nu de Bak). Bewust werden de collegabanken niet uitgenodigd. De soms wat radicale voorzitter Schilder besloot dat, met als motivatie dat “wij ook nooit worden uitgenodigd”. Van de oprichters zijn er dan nog drie in leven, die krijgen van de Bank een kist sigaren en van de Centrale Bank de zilveren eremedaille.

Het kantoor in Zwaagdijk.

Een eigen kantoor

Er is in 1957 geen mogelijkheid om de Kassier een vakantietoeslag van ƒ 25,- te betalen omdat de winst te laag is. Maar men vindt een jaar later wel de ruimte om een leegstaand pand te kopen voor de stichting van een eigen kantoor. Het duurt nog wel even voor het klaar is, maar op 1 mei 1960 is het zover: met vereende krachten verhuizen Bestuur en Raad van Toezicht de gehele inventaris naar de Zwaagdijk Oost 185. Wanneer het pand open gaat, komt er een heftig protest van de leden tegen de geheel open balie! Er helpt niets aan, er moet een oplossing komen want dit vindt men niet te accepteren. De oplossing wordt gevonden in het aanbrengen van schuiframen.
Kassier Stokkermans zou er nog maar enkele jaren werken. Hij had inmiddels zijn dochters opgeleid om hem te helpen, maar na 29 jaar gaat hij van zijn welverdiende rust,genieten en zullen zijn dochters hem niet opvolgen. Een vrouw op zo'n plaats was nog lang niet geaccepteerd.
J.N. van Diepen uit Wijde Wormer is de eerste die hem voor enkele jaren opvolgt, maar in 1970 vertrekt deze al naar Nibbixwoud.
Een groot aantal Kassiers, die inmiddels directeur gaan heten, volgt elkaar, steeds voor één of een paar jaar, op. Het gaat de Bank financieel steeds beter, maar het volgen van alle technische ontwikkelingen valt zwaar. In 1974 vindt er nog een grote verbouwing plaats en komt er RABOBANK op de gevel.
Daarna wordt het moeizaam. Het ontbreken van continuïteit in de bezetting maakt dat het beleid onoverzichtelijk wordt. De markt voor de Bank is te klein om een jonge energieke directeur aan te trekken die er, voor een langere tijd, zijn schouders onder wil zetten.

Onder voorwaarde dat het kantoor aan de Zwaagdijk behouden blijft, komt er een fusie met Wervershoof in 1989.

Bestuur en Raad van Toezicht in 1989, vlak voor de fusie.
Staand: J. J. Blom, C. J. J. Neefjes, N. C. Duin en L. J. Schilder.
Zittend: W. Sijm en C. Ruiter.

 

---