» Boeken » Andijkers in verzet » Pagina 65-66
Tenslotte al die mensen die op een of andere wijze verzet boden. Onderdak
bieden, illegale berichten en krantjes verspreiden, behulpzaam zijn bij kraken
en overvallen, enz., enz. zij allen hebben, overeenkomstig hun eigen mogelijkheden,
met moed angst overwonnen en in de strijd om bevrijding hun leven op het spel
gezet.
Er zijn in de geschiedenis van het verzet in Andijk ook duidelijke menselijke
tekortkomingen geweest. We komen daar verder nog over te spreken, maar nu kan
reeds duidelijk worden vastgesteld dat de overgrote meerderheid van de Andijker
bevolking achter het verzet stond.
Dirk Mantel, die samen met Frans Kwantes veel gezinnen heeft bezocht om hen te
bewegen een onderduiker in huis op te nemen, vertelde dat het hem nooit was
overkomen dat hij mensen eerst nog van de noodzaak moest overtuigen.
Dat de bevolking zo overduidelijk achter het verzet stond is door de 'Plaatselijke
Commissie L.O.' reeds in, maar ook na de oorlog goed begrepen, en het is daarom
dat de leden ervan, tevens in navolging van hun landelijke leider Ds. Slomp
(Frits de Zwerver), geen onderscheiding of later een verzetskruis hebben willen
ontvangen.
Zij hebben zich altijd uiterst afhankelijk gevoeld van al die tientallen trouwe
burgers, die door het aan onderduikers onderdak bieden, of het verspreiden van
illegale berichten of krantjes enz., misschien dan wel niet op de meest vitale
plaats in het verzet zaten, maar wel ook een uiterst riskante taak volbrachten.
Indien de 'Plaatselijke Commissie L.O.' zich publiekelijk zou hebben laten onderscheiden,
zouden de leden ervan zich van veel andere medeburgers hebben verwijderd.
Het heeft daarom waarde dat het georganiseerde verzet in Andijk na de oorlog
niet kwam met 'helden' en 'heldenverhalen', maar vrijwel zweeg.
Dat het eerst in 1983 mogelijk bleek mensen uit het Andijker verzet over die
tijd aan het praten te krijgen, is daarvan toonbeeld en bewijs.