» Boeken » Andijkers in verzet » Pagina 135-136
Wij die met eigen ogen
de aarde zien verscheurd,
maar blind en onmeedogend
ontkennen wat gebeurt.
Dat oorlog is geboden
en vrede niet mag zijn,
dat mensen mensen doden
dat wij die mensen zijn.
Wij die nog mogen leven,
van hoop en vrees vervuld,
aan machten prijs gegeven,
aan meer dan eigen schuld.
Wij die, God weet hoe verder,
tot hiertoe zijn gespaard,
dat-wij toch nooit erkennen
het recht van vuur en zwaard.
Dat wij toch niet vergeten
waartoe wij zijn gemaakt,
dat diep in ons geweten
opnieuw het licht ontwaakt.
Dat in ons wordt herschapen
de geest die overleeft,
dat onze lieve aarde
nog kans op redding heeft.
(kan worden gezongen op de wijze van ons volkslied)