» Diversen
» Emigratie
» T'rug nei Andoik » Pagina 6
T'rug nei Andoik (6/14)
Wullem knipperde efkes met z'n ouge, d'r wier zachies op de deur klopt. 'T
was Truuske, die 'm voor 't warm eten nôde. Wullem zuid dat ie 'r demee ankwam,
moar dat ie eerst nag z'n teblette inneme zou, en dat 'm nag effen opfrisse zou.
Toe dat of ie nei beneden kwam reed Gerrit zojuist 't pad op, hij was nei Woidenes
weest om moeder Aaltje op te hoalen, die ok veur de dis kwam. Aaltje begoette
de immegrant met een „kon je 't vinde man, of was je al d'rs verdwaald”?
En zonder een hartelijke zoen zocht ze een plekkie an toafel. Nei, den had Meroitje
toch puur zo'n are inslag had.
Enfin, toch wel pittig van Aaltje dat ze veur deuze gelegenhoid 'n broeder bakt
had, die ze in een panje met een wafeltjesdoek eromhien bonden meenomen had. Ok
Gerrit had veur deuze keer 't beste van de voiling boi mekaar zocht om de gast
te behagen. Dat Wullem kon wel een buk met 'n boetje bestelle, toedat ie al die
lekkere Hollanse kost op toafel komme zag. Gerrit had een kookzoôtje Opperdoeser
ronde versiert, die stinge nou te dampen op toafel. Peultjes en wortelle en een
skaaltje spinazie van de kouwe grond. Een lekker sudderlappie kwam 'r nag boi
nou Wullem z'n kossie was kocht. De jonge lui dronke d'r nag een wointje boi,
maor Wullem was dat niet zo gewoôn, een glasie water voldeed. Gerrit en Truuske
hadde veul belangstelling veur de verhale over Canada, en skote vaok in de lach
om de West-Friese uitdrukkings die boi Wullem in Canada best bewaard bleven wazze.
Z'n skoônzuster Aaltje had 'r kruisverhoor ok op 'm losleiten, en hij docht
dat ie meest wel correct bleven was. Neidat de panne skoônop leeg wazze en de
broeder ok soldaôt maokt was, verdwene Aaltje en d'r skaôndochter nei de keuken
om de boel om te wassen. Gerrit nôde Wullem om in een luie stoel boi te skuive,
en toe kwam Gerrit met wat boekkies opperdan met ouwe ansichte en ok een West-Friese
skeurkelender. Gerrit was bar in 't skik met alle verhale over hoe of 't vroeger
weest wast, en over wat of allemaal op hullie weg kommen was toe dat ze immegreerd
wazze.
De boekkies ouwe ansichtte hoalde héél wat herrinnerings boven.
D'r wazze plantjes boi van polderskuite die met 't zoil op uitverdan ginge. Ok
fotos van de doikverzwaring na de de sturm van negentien zestien. Wullem vertelde
Gerrit hoe ofdat ie die sturmnacht as jochie van twaalf meemaokt had. Hij kon
't nag veur 'm haole as de dag van guster. Iederien was toen in rep en roer.
Hullie huisie had onderan de doik staôn. Ze wazze in een nuw en groôter huis
dat meer achteraf sting weze skuile met een hele zoôt are mense tegeloik.
As de doik toen deur broken was, hadde ze vezulf allegaar verzopen weest. Maor
zover kwam 't gelukkig niet. De hele nacht ware d'r manne weest die in en uitliepe,
ze wazze zoile an 't leggen teugen de doik, om te voorkome dat 't water d'r deurheen
zou slaon.
Andere artikelen op deze website:
