Kistemaker

Thuis » Diversen » De Speelwagen » 1947 » No. 1 » pagina 10-11

De pronkkamer

Eerder verschenen in 'De Speelwagen', 2e jaargang, 1947, No. 1, pagina 10-11.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: N. Roos.

Voor een bewoner van West-Friesland behoeft dit woord zeker geen nader commentaar. En ieder weet, dat er mee bedoeld wordt het afzonderlijke vertrek in een boerderij, dat zeer mooi is aangekleed en zorgvuldig gesloten blijft voor de gebeurlijkheden des dagelijksen levens. Hier ligt het mooiste kleed, hangen de mooiste spiegels en schilderijen en zijn de familie-portretten aanwezig. Ook vaak een kast met porselein, de trots der familie! Alleen wanneer er gasten zijn, met de kermis of andere gelegenheden, opent zich de deur van deze kamer. Een aparte, muffe lucht komt den bezoeker tegen en wijst er op, dat het vertrek meestal afgesloten is. De ramen komen ook nooit of zeer zelden open, voor het stof weet u! Moeder de vrouw is ook zeer bang voor frisse lucht!
Hoe is dit alles veranderd!
Wij moderne mensen hebben ingezien, dat zo'n pronkkamer toch eigenlijk een raar ding is. Een kamer in je huis te hebben, waar je nooit of bijna nooit in mag komen. En die alleen gebezigd wordt tot uitstalling van de kostbare spullen!
Tegenwoordig zijn de pronkkamers vaak omgetoverd in slaapkamers. Ledikanten zijn er in aangebracht, openslaande ramen en mischien wel vaste wastafels!
Wat een vooruitgang, waar men vroeger sliep in nauwe ongezonde bedsteden, met de deurtjes potdicht. Zeker, uit gezondheidsoogpunt een schitterende verbetering!
En toch! En toch!
Anker Larsen vertelt van een boer die sterven ging en zijn zoon vermaande om toch iedere dag één uur te gaan zitten in de oude kamer van het huis. De zoon volgde de raadgeving trouw op. Hij zat eenzaam te staren naar de oude vertrouwde familie-portretten aan de wand, naar de oude huisbijbel en naar al die vertrouwde dingen, van zijn jeugd af gekend. En mocht het eens stormen binnen in hem, in deze kamer herkreeg hij z'n zielerust, inwendig werd het vrede.
En hij putte nieuwe kracht uit de aanblik van al die oude, dode, doch vertrouwelijke dingen! En hij werd een van de grootste mannen van de streek!

Hoe zeer hebben wij allen een pronkkamer nodig. Niet om mee te pronken, neen! Maar om stil neer te kunnen zitten, om te kunnen rusten van het jachtende leven. Dat vertrek behoeft niet groot te zijn, en ook behoeven we niet elke dag een uur daar te blijven. Dat is practisch onmogelijk. Maar toch zou het wenselijk zijn, dat we in ons bedrijvige leven een plaats hadden, waarvan kon gelden: "ontdoe u van uw schoeisel, want de plaats waar ge staat is heilige grond!"
Het zou medewerken, om een weinig van de rust te herkrijgen van onze voorouders. Zij deden alles bedaard en kalm en met overleg en gunden zich rust tot stil nederzitten en overpeinzen. En kwamen ook zij niet klaar? Een stil jaloers verlangen gaat soms uit naar de tijd van de Camera Obscura.
Waarom? Een ieder moge dit voor zichzelf trachten te beantwoorden.

N. Roos

 


© 2001-2025 | Sitemap | Contact

Facebook: Ansichtkaarten van Andijk