» Diversen
» De Speelwagen
» 1952
» No. 10
» pagina 291-293
Eerder verschenen in 'De Speelwagen',
7e jaargang,
1952,
No. 10,
pagina 291-293.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: Jan Roselaar.
Teugen hailigejvend wier de halfzessiestafel öprood en de baie vrouwse gönge bai Oötjes
bed zitten. „Ik bleef die hille nacht allien öp,” göng Oötje mit 'r verhaal
vört, „maar Bub Maarten kwam pas teugen d'öchend opperdan en hai dej eerst net, of ie
niks gien nuuws wist. Hai göng öpslag nej 't raam en keek de nacht in, an de Oöstkant
begön et al öp te lichten, en toe ie een taidje zö staan had, zaidie: „'t Is een
gunst van God, dat je me nag weerzien hewwe, vrouw! Want dát kin ik niet verdrege, Train! Is
dát ös dank? Ik hew voor 't water staan, van 't kanaal, zaidie, een hil taid, 't was
dönker, en de döod, zegge ze, is maar een snerp, maar toch bleef er wat in m'n, dat me
waarskouwde: ze kinnen je naggeres nöodig hewwe! Voor d'r veerder wat beurt, moet ik eerst mit
'em prate, Train!”
„Goed,” zai ik, „zien 'em te vinden! Klaine kindere trappe moeder öp 't klejd,
gröote trappe d'r öp 't hart! Hai het ös sweer verdriet dejn, maar een moeder kin veul
vergeve l”
Hai sweeg en zag nej de öchend, die öpblauwde.
„He'je Geert je nag sproken?” vroeg ik nej een amerai. „Zai moet toch van dat alles
wat ofweten hewwe!”
Hai had Geertje sproken en die had zaid, dat Klaas miskien nej Berkhout gaan was. Maar vast we te dej
ze 't niet. Al wat ze wist te vertellen, was, dat Klaas wild en woeg van 't land komen was, en hai had
gauw wat eten, een beetje prol, dat in 't spain sting, en een happie vlais, en toe was ie de deur
uitvlucht, ovve de duvels achter 'em an zatte! Want, had ie zaid, 't is zeker, dat ze v'nmiddeg nej me
zocht hewwe!
„Had ie den niet direct nej ös toe kome kinnen?” had Bub vraagd. Maar Geertje wist
dat ök niet. Ze snotterde maar wat en vroeg vader te blaiven, want ze was allien bang in huis,
zai ze, maar vader had ök gien zit in z'n gat en bleef wat staan te lingeren. Hoe groot is 't
gat?” had Bub nag vraagd, maar Geert je kön d'r ök gien antwoord öp geve. „Hai
is zö dicht teugen m'nl” klaagde ze, „dat weet je ök wel! 't Kin tien-, ' t kin
ök vaiftienduuzend weze... !”
Maar al dat snotteren van Geertje hölp wainig en öm drie uur was Bub weer an de loup stoken.
't Was een skerpe, daizerige nacht, öm en bai Vrouwendag en 't ais lai dik in de slöote. 't
Lange nachtwaken had Vader gien goed dejn. As ie m'n nej z'n thuiskomen alles wat ie wist verteld had,
göng ie nej de boet, weer we indertaid, as je wete, nag welderes een paar toete leggen hadde, en
hai stookte de duvel öp. Vader snöfte. 'Et hout was sloeg en je könne Bub baitaie in de
skemeröchend niet zien van de rouk. Toe ik zö in de skemer bai 'em sting, hai deer an 't stoken
en ik naast 'em, stürmde een groot medelaiden in m'n öp, 't was of deuze slag Bub in ien dag
tot een oud man maakt had.
„Vader,” zai ik, „toch, in main zin, most je je dat niet allegaar zö antrekke!
Zölang z'm niet öppakt hewwe, is d'r toch nag wat van te maken!”
Hai 'zai er niet öp en kreukte wat takjes dubbeld om ze in de duvel te douwen. Een lange vlamtong
stak deur 't open duveldeurtje en skroeide 'et heer van de ouwe man z'n hande. „Dat doet zeer!”
zai ie, terwail ie de reg van z'n hand an z'n broek ofveegde. As ie dat zaid had, hurkte n'ie weer öp
de stienen vloer neer en bette mit z'n rooie zakdoek z'n ouge. „'t Staat nej een gore dag!”
zaidie, öm toch wat te zeggen!
In de hoeken van de boet lag de nacht nag, wai zatte in de lichtskain uit de duvel en skene luistere
te moeten nej elk gerucht. Mét as in öpkeek, aigenlek van plan öm weer weg te gaan,
zien ik achter m'k in de deur een manspersoon. „Klaas!” riep ik mitien.
„Stil!” riep Klaas, die de deur achter 'em dicht haalde. „In Go'snaam, moeder...
„Voorik verder een woord zegge kon, was ie me öm de hals vallen.
„Klaas,” riep ik, „lieve God, m'n jöon...!”
„'k Hew niet goed dejn, moeder,” riep ie, huilend.
„'k Weet 'et, Klaas,” zai ik. „Maar we kinnen je nag hellepe, Klaas!”
„Wat zait Vader?” vroeg Klaas, in z'n zenuwe naast Bub op de grönd hurkend.
Bub Maarten zat mit 'et gezicht nei 't vuur en hai snoot z'n neus. In z'n ouge glinsterde nag trane.
„Wat zait Vader?” vroeg Klaas nag eres, nou mit een takkie speulend en mit angst in z'n
stem.
Maarten sloot 'et deurtje van de duvel. „Moet ik 'et woord doen?” zai ie den. „0, ik
zeg niet veul, ik hew allien maar wat te vragen? Hoe gröot is 'et gat, Klaas?”
Klaas bleef nag een ougenblikkie staan te drale, dan wronge de waarde d'r toch in z'n keel ömhoug.
„Dertigduuzendt” zaidie, mit een stem, die skraapte as aizer.
„Goed,” zai Bub. „Gaan nei de kerkeraad en zeg, dat ik börg staan. Ik gaan
mörgen nei de notaris. Over drie weke wördt de plaas vaild. Je hewwe ös in 't armehuis
bracht, Klaas!”
öo = oo voor r.
ö = oo-klank tussen oo voor r en o als in rok (als in Wfr. bök).
ü = u als in Eng. „but”.