» Diversen
» De Speelwagen
» 1952
» No. 10
» pagina 297-298
Eerder verschenen in 'De Speelwagen',
7e jaargang,
1952,
No. 10,
pagina 297-298.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.
Auteur: Meroitje van Avendlicht.
Iemeslesten was 'k bai m'n buurman. 't Was de 30ste December. Toe hadde we 't over 'n ouwe Peet van
m'n, die was arm in erreg oud, maar ik hield toch zo groot van d'r, dat as ze jarig was, de 30ste December,
den gong'k er as 't half kon altoid nei toe.
Ik weunde op Andoik in zai in Venhuizen. De dage ware vanzellef kort in Moeder die zoi: „Je moete
make, dat je vóór donker in Wurversoof binne, hoor!, want ik wil niet hewwe, dat je in
donker op die iendelukke wege loupe.”
Ik had op z'n minst drie uur werk, dat was meer as zes uur op zo'n korte dag.
Buurman zoi: „Ik had ok'n ouwe Peet, die was negentug jaar in die gong 's zeumers nag uit
kraam bewaren. Wai weunde in Nuwe Nierup in zai in Twisk. In in de herst altoid de tweide Zundeg over
Hoornse koemarkt den haalde we 'r te warskip in den namme we eetbare waar, wat 'r nag in d'r huisie
was, mee. Ok wat we die middag overhielde, want den bleef Peet de hele winter bai oons, in voorjaars
brochte we 'r weer thuis.
De leste keer mocht 'k as jôon van veertien jaar mit Moeder mee om Peet te hale mit de bakwagen
in ik mocht sture.
't Peerd mocht in 't land van 'n buurman achter Peet heur huisie, we moste vóór donker
thuis weze, maar we moste eerst bai Peet lekker ete, eerappele, in baispul, in goed wat vloisch. Peet
zoi: eet maar lekker, m'n jôon, 't is een vette knoin! Maar dat we deer an bezig ware zoid 'k:
Moeder wat het deuze knoin grovve biene. O! jôon, teut, zoi Moeder, dut is 'n Twisker knoin, die
zelle dat altoid wel hewwe. Maar 's middus, dat 'k 't peerd ophale zou toe kon 'k 'm mit gien mogelukheid
kroige. Deer kwam 'n buurman van Peet, die zoi: moet 'k je maar hellepe, m'n jôon?
Ik zoi: graag, in hai had 'm gauw. Hai zoi: hè je lekker eten bai Peet? Ik zoi: ja hoor, die
knoin was erg vet. In hai maar lache. Hai zoi: ja dat wil 'k wel louve, vleden Vroidag hew 'k Peet 'r
kat zellef slacht. 't Begon m'n dadeluk al te roeren. Moeder zoi: Jôon, wat is 'r beurd? Je ziene zoo
wit as 'n geest. Nou niks, zoi 'k. Zeg op, zoi Moeder. Toe vertelde 'k van de kat. Wai nei huis, maar
van binnen was 't opstandug. Dat we thuis ware stapte Peet nei Vader toe. Ik mocht 't peerd in 't land
brenge. Moeder zat nag op de wagen, maar ze zoi: O! m'n jôon, wat hew ik'n last van die
kat.”