Kistemaker

Thuis » Diversen » De Speelwagen » 1953 » No. 6 » pagina 162

De jeugd van tachtig

Eerder verschenen in 'De Speelwagen', 8e jaargang, 1953, No. 6, pagina 162.
Uitgave: Historische Genootschappen in Hollands Noorderkwartier.

Toen we onlangs na een genoeglijke rit met de Speelwagen op het klimduin van Schoorl zaten te bekomen van onze moeizame bestijging in de gebruikelijke twee étappen, raakten we aan de praat met een paar montere reisgenoten van het bejaarden-uitstapje van Winkel.

Met tot alpino's geknoopte zakdoeken, de broekspijpen opgerold en in hemdsmouwen waren ze met de burgervader naar boven geklauterd. En daar zaten de heren te genieten van hun overwinning op de Schoorlse Mount-Everest. Hun blik gleed over het zondoorstraalde panorama achter het kroezig geboomte van het dorp beneden .

„Nou zie je d'r es hoe mooi de wereld toch is,” begon een van de mannen bespiegelend. „Wil je wel geloven, dat ik hier de hele middag wel zou willen blijven zitten - de zee scheelt me niks.”
„Omdat je je zwembroek vergeten hebt, zeker”, opperde zijn kameraad.
„Nee man, ik heb altijd al watervrees gehad, maar hier op het duin krijg ik het gevoel of de hele wereld van mij is. Toen ik nog een schooljongen was, zat ik er al bovenop eer de bovenmeester uit de jachtwagen was. We moesten onze petten ophouden en de kousen mochten niet uit, want dat vond meester niet zo 't hoort. Maar als we dorst hadden kregen we allemaal een kroes bier, dat was toen zo. Ik ben nou al voor de tiende keer met de ouden van dagen mee en zolang mijn benen d'r ook nog zin in hebben, moet ik even naar boven. Het is dan net of ik weer een schoollopertje ben.”

De oude baas stak z'n hand met een wuivend gebaar omhoog en wees ons dan in de richting van het terras in de diepte. „Kijk”, zei hij met een blik van de zeer sterken, „bij die dikke boom daar zit moeder.”
Moeder!? Een Haagse reisgenoot keek hem ietwat verbaasd onderzoekend aan en vroeg hoe oud zij dan wel was.
„Nou, laat es kijken, we schelen vijf jaar en zes weken. Ik ben van vier en zeventig en de vrouw is van negen. Maar, ze loopt niet te best meer in 't zand,” luidde vertrouwelijk het bescheid.
„Kom,” zei hij, „we gaan overend. D'r worden broodjes uitgedeeld denk ik. Willen we 'es doen wie het eerst weer beneden is, burgemeester?”

 


© 2001-2025 | Sitemap | Contact

Facebook: Ansichtkaarten van Andijk