» Diversen
» Artikelen uit WFON
» 1981
» Pagina 10
Johan Christiaan, toen 15 jaar en Cornelis Marinus, 14, gingen op 1
september 1876 naar Rotterdam. Petrus en Gerardus op 9 oktober 1883 naar
Enkhuizen en de jongste zoon, Theodoor, op 1 september 1886 naar Hoorn.
Kwamen ze een trapje hoger? Het is niet mogelijk van alle kinderen de
levensloop na te gaan. Van enkelen hunner weten we iets. De oudste, Johan
Adolf (geb. 1856), kwam op 5 februari 1884 van Leiden naar Wognum en werd
daar 'geneesheer'. Hij trouwde te Amsterdam op 28 april 1892 met Geertruy
van Steenis. (familie van zijn moeder?)
Er waren waarschijnlijk familierelatie's in Noord-Brabant: Petronella
vertrok in 1900 naar Almkerk en Christiaan Hendrik in 1898 naar Dinther.
Johan Adolf, de dokter, vertrok 26 augustus 1899 naar Utrecht. Voordien
woonden te Wognum zijn zuster en drie broers bij hem in. Omdat de jongens
naar de H.B.S. te Hoorn moesten: Gerardus, Christiaan-Hendrik en Theodoor.
Petronella zal er de huishouding hebben verzorgd: zij bleef ongehuwd.
Johannes Christoffel, geb. 1861, werd koopman te Alkmaar. Pieter Hammes
junior geb. 1869, werd reiziger in tabak te Amsterdam. Gerardus, geb.
1870, werd werktuigkundige te Leiden. Christiaan Hendrik, geb. 1871, werd
kunstschilder. Na de H.B.S. te Hoorn werd hij eerst leerling van de
Rijksschool voor kunstnijverheid en daarna van de Rijksacademie, beide te
Amsterdam. Op 2 augustus 1897 kwam hij naar Andijk terug en vertrok 22
april 1898 naar Dinther (N.B.) Hij vestigde zich daar als etser en
schilder en maakte reizen naar o.m. België, Luxemburg, Duitsland,
Zwitserland en Spanje. Hij overleed op zeer hoge leeftijd (91) op 10
januari 1965 te Hees bij Nijmegen, Huize 'Laarhoek'.
De jongste zoon, Theodoor, geb. 1874, studeerde ook te Amsterdam. Hij
keerde op 3 december 1899 op Andijk terug. Op 30 maart 1901 vertrok hij
weer naar Amsterdam en werd daar arts en narcotiseur. Hij overleed te
Amsterdam op 19 december 1951, 77 jaar oud.
Zo zwermden die Andijker jongens uit. Hoge toppen hebben ze niet bereikt
maar dat is ook maar voor enkelingen ... De oude meister Hammes is ruim
veertig jaar dokter op Andijk geweest. Dat was een lange periode. Hij
kende zijn klanten tenslotte van haver tot gort! Het was geen gemakkelijke
taak: er was veel armoede en ziekte en het peil van de 'geneeskunst' was
nog bij lange na niet dat van tegenwoordig. In de lange jaren van zijn
praktijk groeide de bevolking van Andijk van 2000 tot 2600 inwoners en
daar stond hij alleen voor. Hoewel het katholieke deel van Andijk-west
zich meer naar Wervershoof gericht zal hebben. De grootste volksvijand was
de T.B.C. Veel jongemannen zijn hieraan overleden, soms stierf het hele gezin ...
Voeg daarbij de vaak slechte behuizing. Alles geschiedde in één kleine
kamer: geboorte, ziekte en dood ... Voorts de slechte hygiène: geen
waterleiding, alle vaatwerk werd gespoeld in slootwater, (ook de po's van
de tbc-patienten!), want regenwater was schaars ...