» Religie » 75 jaar "het Gele Kerkje" 1928-2003 » Pagina 29-31
Op 22 augustus 1929 wordt in de vergadering van de kerkenraad de eventuele
aankoop van een stuk grond besproken; het bouwterrein naast de kerk komt
waarschijnlijk te koop. Daarna horen we hier niets meer over totdat een
jaar later, op 25 augustus 1930, de voorzitter van de Commissie van Beheer
verslag uitbrengt over een brief die door de secretaris is verstuurd naar
de heer W. Schenk "inhoudende het afvoeren van overtollig regenwater
hetwelk door de werkzaamheden door W. Schenk uit te voeren, wordt ingesloten."
Blijkbaar heeft de heer Schenk die, naar men zegt, goede zaken deed met de
teelt van – onder meer – Oranje-Nassau tulpen, het stuk grond ten zuiden
van de kerk gekocht en hij laat daar nu een riante woning op bouwen,
geheel in de bouwstijl van de twintiger jaren.
De aanstaande buurman reageerde niet op deze brief en gaf verder 'niet
thuis'. Daarom was voorzitter Jan Schuurman naar burgemeester Groot
gestapt en had de Edelachtbare Heer verzocht om Schenk te gelasten aan het
verzoek van de Commissie te voldoen. Dat hielp en Schenk beloofde dat hij
de waterschade aan de planten op het kerkterrein zou vergoeden en dat de
waterafvoer beter zal worden geregeld.
Maar nu veroorzaakt de bouw van het buurhuis – de 'Oranje Nassau Hoeve' –
nieuwe problemen; "wat betreft de hinderlijkheid welke het tengevolge
kan, of zal hebben, wanneer, zoals reeds zichtbaar is, er deuren of ramen
aan de keerzijde van ons Kerkgebouw worden geplaatst."
De kerkenraad is blijkbaar bang voor pottenkijkers. Vanuit de keuken
hebben de nieuwe buren in de toekomst direct zicht op de zijdeur van de
kerk, "dus wordt algemeen besloten dit indien mogelijk te weren."
Joost Dekker, de secretaris van de Commissie van Beheer, schrijft een
nieuwe brief en deze keer adresseert hij die aan de rechtskundig adviseur
van de H.V.-kerken, de Advocaat en Procureur Mr. Semplonius in
Bloemendaal. Bij deze Meester in de Rechten wordt informatie ingewonnen
hoe men op Andijk deze zaak het beste kan oplossen.
De heer Schenk meldt op zijn beurt schriftelijk aan de Commissie dat
"het door hem te bouwen perceel aan de keerzijde van het kerkgebouw
inderdaad niet voldoet aan de eisen der Wet." Hij heeft opzichter
Hendriks bereid gevonden om namens hem de hinder die daaraan voor de kerk
kan ontstaan afdoende te regelen en voor een mondelinge toelichting komt
Schenk zelf naar de vergadering van maandag 15 september 1930.
Hij is van mening dat door hem ten goeden trouw is gehandeld en dat hij er
niet van op de hoogte was dat aan de kant van de kerk zijn huis geen ramen
of deuren mocht hebben. Na veel over-en- weergepraat dreigt Schenk dat,
wanneer de erfdienstbaarheid op zijn woning niet kan worden afgekocht, hij
op de erfgrens tussen de kerk en zijn huis een schutting zal plaatsen van
maar liefst drie meter hoog. Maar voor het afkopen verklaart hij wel
ƒ 500,- tot ƒ 1.000,- over te hebben. Volgens hem lag de
oorzaak van het
onderhavige geschil geheel bij de kerkenraad, "want als zij er niet
over waren begonnen, dan was er nu niets aan de hand geweest."
Maar de soep wordt gelukkig nooit zo heet gegeten als zij wordt opgediend
en uiteindelijk komt men overeen dat het keukenraam vanaf de bovenkant
naar binnen toe mag openvallen en dat het zal worden voorzien van
ondoorzichtig matglas. Voor het einde van het jaar zal de heer Schenk de
uitkomst van de afspraken laten vastleggen in een contract dat zal worden opgesteld door Makelaar W.J.A. de Kat.
Na dit gesprek verlaat Schenk de vergadering met de wens om als goede
vrienden te scheiden en deze wens werd door de aanwezige leden van de Commissie van Beheer bevestigd.
Zo was dit vervelende conflict opgelost, zij het op een niet voor alle partijen even bevredigende wijze.
Maar het mag hier gezegd worden: na de herplaatsing van de toren in
november 2002 en het opknappen van het terrein voor het kerkgebouw en
reconstructie van de Middenweg een jaar later, vormen het 'Gele Kerkje'
met de naastgelegen 'Oranje Nassau Hoeve', een prachtige architectonische
eenheid. Hoewel, de gevolgen van het grensconflict zijn na 73 jaar nog steeds zichtbaar...