» Lectori Salutem
» Nummer 7
Wat niet weet, wat niet deert ...
Roekel's Maartje, die had wosken
en vanzelf, den hei je 't drok:
dat ze maakte gauw wat posken...
't was al voif uur op de klok!
Ja, je moete je maar redde;
der was ok een poeske prak...
"ze ete lekker", wou ze wedde
en voor heur was 't een gemak.
En de manjes? ... Nou, die keke
nei die "broeder" niet zo bloid;
"Ketelkost" had beter leken,
Maar 't was "gort-sop-pankoektoid".
Dat ze skove, nei et bidden
dichter om de platte schaal,
( voor de stroop een koet in 't midden)
en maar ete, allemaal...
Maar opiens riep Arie: "Moeder,
In die strooppot droift een touw",
moet dat ok soms op de broeder?"
"Haal 't er uit", zoi Maartje, "gauw".
En toen pakt-ie, met een veertje,
onder uit die diepe kan
toch een muisie boi z'n steertje...
Wor je deer niet mislijk van?
Oe, 't was zo'n pittig muisie,
maar die stroop was niks meer weerd.
"Gooi et alles maar in 't huissie",
bromde Roekel in z'n beerd.
Moder Maartje zette 't kanje
om et hoekje op de "darsk".
Vader was zo'n makkelijk manje...
Dertien stuivers... 't zar heur dwars.
Weet je wat, ik geeft 't an Tinkel
Licht dat hoi 't zo net niet mikt.
Den zet-ie 't stiekum in z"n winkel
em gien mens die er van kikt.
"Koik, hier het een muis in zeten,
maar et smaakt toch niet verkeerd...
Leit een aar dut nou maar ete...
wat niet weet, wat ok niet deert.
Ouwe Tinkel was een drouge,
Die zoi: "Moid, dat zeg je goed",
(hoi had lichies iun z'n ouge)
Brocht een are kan met spoed...
Weeksteran wou ze toch wete,
hoe et gaan was met die kan.
(Later het z'er vaak van zweten)
Tinkel gleem en keek er an...
En toen zoi die: "Wou je wete?
't Reidje was niet zo verkeerd...
Die stroop...? die hei je zelf opeten;
Wat niet weet, toch ok niet deert...!"
MEROITJE VAN NOORDDIK
(F. Beishuizen-Faust)
