» Lectori Salutem » Nummer 23
In het boek "Samen nei de brand"
komen we het verhaal van de brand bij Piet Kistemaker tegen, waarbij ternauwernood het Kistemaker-archief,
zijn levenswerk, door de brandweer gered werd.
Hulde aan Wim Gutter en zijn mannen!
Vlak naast de kazerne was er brand bij de fam. Kistemaker. Het brandrapport vermeldde later, een gereden
afstand van 50 meter. De heer
Kisternaker had de avond er voor wat tuinafval verbrand, maar had vergeten
of er zich na afloop nog kleine haantjes in bevonden. Zodoende hadden enige overlevenden kans gezien om
weer groot te worden en hadden zich vergrepen aan het houten schuurtje. En daar stond tot verbijstering
van de fam. Kistemaker 's morgens om 5 uur, de schuur in vuur en vlam. Van het
één komt vaak het ander, want het woonhuis stond vlakbij het vurige
object. Maar toen kwam tot grote opluchting van de heer Kistemaker de brandweer. Tot zéér
grote opluchting, mogen we wel zeggen, want laat nu
in het meest bedreigde gedeelte van het huis, zich Kistemakers archief bevinden.
Jaren en jaren werk lag daar opgeslagen in familieregisters, en stambomen. Vandaar Kistemaker's opluchting
toen de rooie haan z'n schuurtje uitgespoten werd.
Omdat er nogal driftig gespoten was en ook de telefooncentrale vlakbij
stond, waren we bang dat daar water naar binnen gekomen was. Daarom werd
er over de alarm centrale direct verzocht of er iemand van de P.T.T. kon
komen om dit te controleren. We wilden het niet op onze verantwoording
nemen dat half Andijk zonder telefoon zou komen te zitten. Tot grote
geruststelling van Kistemaker en de brandweer bleek daar niets aan de hand
te zijn, en kon iedereen waterdicht telefoneren.