» Lectori Salutem
» Nummer 26 (1/6)
Twintig jaren: "WOORDKUNST" (1/6)
Mijnheer de voorzitter, dames en heren:
Het clubleven van "Woordkunst" ving aan op 6 October 1938, in de
gezellige huiskamer van de alom bekende beroepsdeclamator de heer W.
Siebesma. Vijf heren, t.w.: W. Siebesma, R. Kooiman.Jac., Jn. Sluys.Wz, Y.
Hovenga en A. Monsma, zaten daar (terwijl de tabaksrook omhoog kringelde)
met een en hetzelfde doel voor ogen, namelijk het oprichten van een
"reciteerclub" Onder het genot van de kopjes koffie kwamen de
voorstellen en zo werd Andijk diezelfde avond een vereniging rijker,die de
naam "Woordkunst" kreeg.
Het organisatie-talent van de heer Siebesma en zijn liefde voor deze kunst,
bracht al dadelijk heel wat tot stand. En zo bleek de jonge club op 11 Mei
1939 reeds in staat om in deze zaal van De Meiboom de eerste uitvoering te geven.
Het debuut was goed en het publiek was uitermate tevreden. Dit had weer tot
gevolg, dat leden van "Woordkunst" door "Halleluja" en
"Sursum Corda" werden aangezocht, om bij uitvoeringen van deze
verenigingen voor de nodige afwisseling te zorgen. De club sloot het eerste
seizoen af met een gezellige avond in "De Kooi", één der vertrekken
van het grote boerenhuis Horn 2.
Dat was op 1 Juni 1939. In September van dat jaar startte
"Woordkunst" opnieuw en zie daar: op 13 Maart 1940 kwam ze met een
tweede uitvoering op de planken.
Ondanks het slechte weer, was de zaal toch geheel uitverkocht. Wie had die
avond kunnen denken, dat de band tussen "Woordkunst" en het publiek
tijdelijk af zou knappen door de grote rustverstoorder die oorlog heet?
Enkele leden doken in soldatenkleren. Anderen bedankten, om redenen die de
oorlog met zich mee bracht.
Het werd moeilijk voor "Woordkunst" en de voorzitter, de heer
Siebesma, achtte het dan ook niet verantwoord, om met zulke wankele benen in
de lente van 1941 een uitvoering te even. Maar: "Niks ... is ook niks"
en daarom besloot men een reciteerwedstrijd te organiseren. Het werd wel een
mooie avond, maar "de pers" gaf duidelijk te kennen, dat men
"Woordkunst" zelf weer wilde horen.
De oorlog woedde voort. Ook "Woordkunst" kon bijna niet staande
blijven. Maar: "moed verloren, àl verloren"; toch zag de club nog
kans om in de oorlogsjaren (zo omstreeks Nieuw Jaar) twee uitvoeringen
achter elkaar te geven, voor plm 100 genodigden per keer. Een verkwikkende
ontspanning voor het publiek, in deze zo donkere dagen. Van der Leek, Gert
Sluys en F. Stilma verzorgden doorgaans de afdeling humor, zodat er gelukkig
in die zo kommervolle tijd nog spontaan kon worden gelachen. Piet
Kistemaker, (u weet wel, de altijd nog zwierige
"Zwaan-kruidenier") bezorgde in die tijd niet alleen de middelen
om de mensen in het leven te laten blijven, maar hij verzorgde voor
"Woordkunst" tevens 'prachtige boekbesprekingen', o.m. over de roman
"oogst 1940", geschreven door Jo Ypma.
Inmiddels zat Rein Kooiman ook niet stil. Een door hem samengesteld declamatorium, dat door de leden
in het publiek werd uitgevoerd, leidde tot een groot succes!
