▲

» Oud Andijk in Beeld » Deel 2 » Pagina 48

48.
1917. Bij Klaas en Geertje en ook verderop ligt het zand er in.
Het tijdperk van voorbijgaande schuiten en schaatsrijders is geschiedenis geworden. Hoogkonjunktuur bij de aannemers Zwaan en Geus v.d. Heuvel, met het werk liggen ze op schema. Het aangenomen werk dient volgens bestek te worden uitgevoerd en op streefdatum gereed te zijn, anders kost het ze geld.
Elf kipkarren met klei, door nijvere handen volgeschept uit de put, worden dapper door het lokomotief je tegen het talud opgeduwd.
Het transport gaat richting “Slibbert”, alwaar de klei dient om niet alleen de binnenkant maar ook de buitenkant van de dijk te verzwaren. Op de foto is het duidelijk te zien, er ligt al een grote hoeveelheid.
Hoe het zware materiaal, nodig om al deze werkzaamheden te kunnen uitvoeren, werd aangevoerd, was tot nu toe weinig bekend.
Een bijzondere foto gemaakt door Piet Visser, en recentelijk door schrijver onder ogen gekregen, laat zien hoe dat gebeurde.
Een transportlijn bestaande uit ronde palen, in plaats van bielzen, met daar op rails werd vanuit het water langzaam schuin oplopend naar de kruin van de dijk aangelegd.
Erg mooi lag het niet, doch gelet op het tijdelijk karakter was dat niet bezwaarlijk.
Op de foto, waar een kipkar reeds op de rails en de lokomotief nog op de zolderschuit staat, ontbreekt een drijvende bok of lier.
Blijkbaar alles handwerk, met koevoeten, stophout en Joost mag weten wat er nog meer aan te pas kwam, slaagde men er in het zware materiaal vanaf de zolderschuit op de rails te krijgen. Het maken van de oprit vergde veel tijd en inspanning, enerzijds moesten er zware keien worden gelicht, anderzijds gestort om de rails horizontaal te krijgen.
Dit soort werkzaamheden zijn verleden tijd, techniek dient de mens.
Maar soms rijst bij het zien van een klein klusje wel eens de vraag: “Is hier nu een hydrolische kraan voor nodig?”.

 

---