» Oud Andijk in Beeld » Deel 2 » Pagina 113
113.
Met op de achtergrond de twee tegen elkaar gezette huisjes van de weduwe Postma
zijn we aangekomen bij het raadhuis.
Daarin bevindt zich (nu nog) een steen, waaruit blijkt dat op 8 september 1921
de eerste steen werd gelegd door Evert de Vries Gerritzn. Evert toen 92 jaar oud
was de oudste inwoner van Andijk.
Het gebouw is (gedeeltelijk) opgetrokken van oud materiaal, onder meer afkomstig
van gesloopte scholen. Architekten waren: Dwars, Groothof en Verheij afkomstig
uit Amersfoort. Het is het tweede gebouwde raadhuis. Het eerste, gelegen achter
Buurtjes kerk werd, o.a. doordat de kern van het dorp zich in oostelijke richting
verplaatste en ontoereikende ruimte, vaarwel gezegd.
Na één en veertig jaar trouwe dienst kwam er een einde aan de funktie
van het gebouw. Toen werd op 18 oktober 1962 het nieuwe raadhuis aan de Middenweg
geopend.
Wat er van het oude is geworden, kunnen we zien als we er langs rijden. Het herbergt
thans het “Handel in jonge planten bedrijf” van Zeger Bax bv.
Die kocht het van bollen bouwer Simon Nijdam en Zwaantje Tuinder.
Links van het raadhuis weer een oude bekende van de dijk nl.: het huis van Willem
Sluijs Pzn. zie
(bladz. 39 en
40
van deel 1), later bewoond door zoon Cornelis (dove Kees).
Daarnaast het huis van L. Immerzeel, dit is het voormalige Witte Kruisgebouw,
afkomstig van de dijk zie
(blz. 20 deel 1).
Links daarvan ligt nu de ingang van de Flamingolaan, waarvoor de oude autogarage
(van de dijk) later gemeentewerkplaats/magazijn moest wijken.
Bij het hek de beide dochters van veldwachter Reyer Zandbergen. Deze, van Oldemarkt
(bij Steenwijk, Overijssel) afkomstig, was een grote forse figuur die veel ontzag
inboezemde.
Kleine zaken deed hij meestal af met een waarschuwing. Betrof het grote zaken
(en daar vielen in die tijd vechtpartijen onder) dan was hij resoluut en trok
zijn boekje.
Het gezin woonde in het aangebouwde huisje, dat later is gesloopt en vervangen
door nieuwbouw.
Geheel op de achtergrond, ter hoogte van de Middenweg, ontwaren we (met de loupe)
nog één van de 25 betonbruggen.
Het maken daarvan was opgedragen aan de Oostwouder aannemer J. Beemster Jnzn.
Voor het bedrag van ƒ 75.000,- kon hij “z'n hart ophalen”.