» Boeken
» Stichting Ontwikkeling Leliecultuur
» Pagina 15
Stichting Ontwikkeling Leliecultuur
Wat ook niet duidelijk wordt uit de notulen maar wat wel bekend is, is natuurlijk
hoe het met de garantiepremie voor de huizen is afgelopen. Volgens ons is er
wel één en ander goed gekomen en als je zoiets hebt, kom je er
nauwelijks meer vanaf, maar op de vergadering van 4 april 1969 haalt Th. Blom
in het bijzijn van de pers (L. Gorter van de Andijker) fel uit naar de gemeente,
die na driekwart jaar van toezeggingen ineens tot de ontdekking komt dat voor
een stichting geen garantiestelling voor een huis kan worden gegeven. In de notulen
vinden we hiervan later weinig terug als alleen dat de huizen wat zijn vertraagd
en daarop niet meer voor ƒ 54.000,- maar voor ƒ 56.000,- moet worden
gebouwd. Wel wordt op 15 maart 1970 gemeld dat J. de Boer is verhuisd.
Het was niet zo dat L. Gorter op deze vergadering alleen was uitgenodigd om via
onze onvolprezen pers de woede van de stichting over te brengen, want het was
een bijzondere vergadering. Ook C. Gorter was uitgenodigd (zo genaamd om als
één van de initiatiefnemers en voorzitter van Bloembollencultuur
eens een vergadering bij te wonen) en na wat gezeur over wie de electriciteit
mag aanleggen en de brug die verbreed moet worden en over goede en slechte molm
waar je een sik van krijgt, komt hij met zijn tot dan toe goed bewaarde geheim,
namelijk een die dag ontvangen definitieve toezegging van een subsidie van ƒ 50.000,-
van het O en S fonds. Dat was een applaus waard en een gratis rondje van de S.O.L.
Stiekem waren C. Gorter en L. Gorter opgetrommeld en ondanks die vervelende gemeente
kon de stemming dus niet kapot.
Op de subsidie komen we nog wel terug. Het was zelfs zo dat de S.O.L. van die
avond alle consumpties op zich nam, en zo begon het al een beetje "hup valderiere"
te worden totdat we aan het einde van de vergadering na de rondvraag onze eerste
echte voorjaarsnota voor de kas gepresenteerd krijgen.
Inderdaad heeft u goed begrepen dat normaal ieder zijn consumpties betaalde.
Een jaar of wat later zijn we eens opgehouden met die onzin en dat gedoe, want
als de S.O.L. gewoon de rekening betaalt, komt dat vanzelf terug in het m²-geld.
Een tikkeltje onvoordelig voor de slechte vergaderingbezoekers en de grootgrondbezitters;
die drinken een duurder drankje. Toch was het ergens ook een verarming, want
nu gaf de één de ander nog eens een rondje als hij meende iets
te vieren te hebben en als de S.O.L. toch betaalt is dat een beetje zondegeld.
Dan kun je het beter na afloop van de vergadering besteden.
Klik hier voor een grotere versie van onderstaande scan.
Andere artikelen op deze website:
