» Boeken » Stichting Ontwikkeling Leliecultuur » Pagina 31
Zo had West-Friesland toen nog zoveel plantgoed kunnen verkopen, terwijl er
een paar jaar later evenzogoed wat lelies teveel waren. Het was dus maar goed
dat er toen niet meer was, anders was men er de boot mee in gegaan. Er staat
een leuke foto bij het artikel waar de heren J. de Boer, K. Rusting en Th. Blom
een belangrijke gast hebben. Ongeveer de toenmalige S.O.L.-baas, immers veiling
"West-Friesland" was onze indirecte kredietverlener, en de toenmalige
algemeen directeur de heer Brinkman was op bezoek. De vier heren kijken neer
op een persoon die op knieën voor hun voeten ligt en met een slobbroek aan
en een greepje in de hand lelies rooit. Er was dus zoveel vraag dat ze het zo
fel begeerde plantgoed met z'n allen uit de grond stonden te kijken.
Een andere publicatie uit die tijd is ook een aardige, want die is geschreven
door onze huidige Minister van Landbouw, de heer P. Bukman, die toentertijd functies
in de landbouworganisatie had, met de kop: "De drieëntwintig van Andijk".
Dit was dus ook een publicatie uit de prille S.O.L.-jeugd. Het begint met: "Zie
hoe scho-o-oon zij bloeien" en eindigt met: "Zo zie je maar, goede dingen
verkopen zichzelf". Natuurlijk geloofde hij zelf niet dat de S.O.L. na vijfentwintig
jaar nog zou bestaan, maar wij geloofden niet dat hij een echte minister zou
zijn.
Rond het tienjarig bestaan, wat met enige uitbundigheid werd gevierd, werden
ook wat publicaties op de wereld losgelaten, want tien jaar is nieuws en de nieuwbouw
ook nog eens. Goed nieuws allemaal.
Wat we als een laatste belangrijke publicatie zien, is die vanwege het twintigjarig
bestaan en het feit dat de stichting toen open huis hield, waarin het verhaal
van de S.O.L. in hoofdlijnen nog weer eens wordt verteld.
Klik hier voor een grotere versie van onderstaande scan.