▲

» Boeken » West-Friesland, land om van te houden

Enkhuizen

Het wapen van de gemeente Enkhuizen toont de verbondenheid met het water. Drie gekroonde haringen zwemmen op dat wapen rond. Het water van de Zuiderzee rondom diende niet alleen de rijkbeladen Oostindiëvaarders, maar ook de grote 400 schepen tellende) vissersvloot in Enkhuizen. De stad (sinds 1355) omvat de buurtschappen Oosterdijk (langs de Westfriese omringdijk richting Andijk) en het Westeinde (de verbinding met de streekdorpen Bovenkarspel en Grootebroek). Het aantal inwoners bedraagt plus minus 16.000. Eén van hen is de Enkhuizer Stedemaagd, die aan de stadszijde van de uit het laatste decennium van de zestiende eeuw stammende Koepoort, waakt over het wel en wee van de 'Henkhuzers'. Want dat staat vast: de autochtone bevolking van Enkhuizen heeft een dialect, dat sterk afwijkt van het Westfries. Met name de letter 'H' geeft problemen.

Het Zuiderspui met de Drommedaris in Enkhuizen

Enkhuizen krijgt zo langzamerhand een geheel nieuwe faam. Het verleden werd bepaald door de band met het water en de rijkdom van de Verenigde Oostindische Compagnie (de restanten zijn overal nog te zien); het heden door de geur en kleur van de zaadteelt, die met name in het Westeinde een waas van geheimzinnigheid om zich heeft. Daar zitten de grote zaadbedrijven, waar in de laboratoria nieuwe rassen worden ontwikkeld en nieuwe teeltmethoden tot stand komen. De proefgebieden en proeftuinen (ook voor publiek toegankelijk) geven dit deel van Enkhuizen een stralende pracht in lente en zomer.

De ligging van Enkhuizen, het meest oostelijk, heeft als logisch gevolg gehad, dat West-Friesland's achterdeur hier ook te vinden is: de bijna dertig kilometer lange dijkverbinding met Lelystad, die op 14 december 1976 door Prins Claus in gebruik werd genomen. Vanuit Enkhuizen worden verder bootdiensten naar Stavoren, Urk en Medemblik onderhouden.

 

---